Ο ημιμαραθώνιος με την ονομασία «Helleborus Half Marathon» ξεκίνησε το 2012 και βασίστηκε στην ιδέα του Στέλιου Συλεούνη.

Ο Στέλιος την πρότεινε από το 2011 σαν μια πολύ όμορφη διαδρομή που θα μπορούσε να καλύψει τους αθλητές που ήθελαν να τρέξουν μια μέση απόσταση. Μετά από έναν καλό καθαρισμό του μονοπατιού ήμασταν έτοιμοι το 2012 και με μια ενδιαφέρουσα ονομασία από το φυτό «Ελλέβορος» που χρησιμοποιούσαν οι μάγισσες της περιοχής για να φτιάχνουν το «φίλτρο της αγάπης» (περισσότερες λεπτομέρειες στο τέλος της σελίδας).

Η διαδρομή του Ημιμαραθωνίου είναι κοινή στα 7 πρώτα χιλιόμετρα με αυτή του Μαραθωνίου (δείτε περισσότερες λεπτομέρειες στην αντίστοιχη περιγραφή).
Μέχρι το 2ο ΣΤ.ΑΝ. στο χωριό Καστανιά συμπίπτουν. 60μ. μετά το ΣΤ.ΑΝ. η διαδρομή του ημιμαραθωνίου στρίβει αριστερά (δεξιά ο μαραθώνιος) ακολουθώντας κίτρινα πλέον σημάδια σε δέντρα και βράχους. Κινούμαστε ισουψός περνώντας από παλιά χωράφια. Φτάνουμε σύντομα σε ρέμα το οποίο περνάμε (ελάχιστο νερό) και ανηφορίζουμε ελαφρώς μέχρι το ξωκλήσι του Αγ. Αθανασίου όπου υπάρχει πηγή με νερό (10χλμ.)

Μια έντονη ανηφόρα μας οδηγεί στην κορυφή του Πετρωτού 1263μ. στο 10,9χλμ. Αυτή η κορυφή είναι ένα ομαλό λιβάδι και έχει τη φήμη της ομορφότερης θέας από την Οίτη στην κοιλάδα του Σπερχειού. Αφού γίνει καταγραφή στο Σ.ΕΛ. από τον κριτή  κατηφορίζουμε προς το διάσελο σε πετρώδες ασαφές μονοπάτι. Από το διάσελο εισερχόμαστε σε πολύ όμορφο δάσος κατηφορίζοντας. Λίγο προσοχή χρειάζεται λόγω ολισθηρότητας τοπικά σε 1-2 σημεία. Στο 13χλμ. περνάμε ρέμα και ανηφορίζουμε ελαφρώς φτάνοντας σε χωματόδρομο. Αριστερά μας οδηγεί στο 3ο ΣΤ.ΑΝ. 13,5χλμ. με την ονομασία «Ροδοκάλο» (κοινό πάλι με το μαραθώνιο).

Η υπόλοιπη διαδρομή είναι πάλι κοινή με αυτή του μαραθωνίου μέχρι τον τερματισμό.

Δείτε τη διαδρομή στο: http://www.gpsies.com/map.do?fileId=mqjalgeatudstxqt

ΣΤ.ΑΝ. = Σταθμός Ανεφοδιασμού & Σ.ΕΛ. = Σταθμός Ελέγχου

Χάρτης


Λίγα λόγια για τον Στέλιο Συλεούνη

Ο Στέλιος είναι αντιρπόεδρος του Φορέα Δ/σης του Εθνικού Δρυμού Οίτης και για αρκετά χρόνια διατέλεσε Δ/ντης του Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Υπάτης.
Όμως αυτοί οι τίτλοι δεν έχουν τόσο μεγάλη σημασία όσο το έργο του. Επειδή είναι φυσιοδίφης και πεζοπόρος είναι από τους ανθρώπους που γνωρίζουν άριστα την Οίτη και αγωνίζονται καθημερινά για την προστασία της. Κάνει συνεχώς έρευνα στο βουνό και προσπαθεί να το προβάλλει – αναδείξει ώστε να γίνει αντιληπτό ότι είναι από τα πιο σημαντικά βουνά της χώρας μας.

Λίγα λόγια για το φυτό Ελλέβορος.



Οι Ελλέβοροι είναι φυτά ποώδη με ρίζωμα πολυετές,που ζουν στα ορεινά.Ανήκουν στην ίδια οικογένεια με τις ανεμώνες και τις νεραγκούλες Ξεχωρίζουν απο τα εξής χαρακτηριστικά:Στη βάση τους φυτρώνουν ένα ή περισσότερα μεγάλα φύλλα με μακρύ μίσχο.Τα φύλλα αυτά χωρίζονται σε πολλά επιμήκη φυλλάρια, με παλαμοειδή διάταξη.Ο βλαστός βγάζει πολύ μικρά
φυλλαράκια ή βράκτια.

Από τα ένδεκα είδη ελλέβορου που υπάρχουν σε όλη την Ευρώπη, στην Ελλάδα φυτρώνει μόνο ο Ελλέβορος ο κυκλόφυλλος (Helleborus cyclophyllus).Τον βρίσκουμε στα ξέφωτα των ορεινών δασών, τα άνθη του έχουν χρώμα ανοιχτό κιτρινοπράσινο και εμφανίζονται νωρίς την άνοιξη, μετά το λιώσιμο των χιονιών.Είναι κοινά γνωστός ως Σκάρφι,Κάρπη,Καρπί κ.ά.

Οι Ελλέβοροι είναι φυτά δηλητηριώδη. Ωστόσο, όπως όλα τα δηλητήρια, χρησιμοποιούνταν από τους πρακτικούς γιατρούς και για φαρμακευτικούς σκοπούς.Παλιά χρησιμοποιούνταν για τη θεραπεία διαφόρων ασθενιών των ζώων όμως όσον αναφορά τις ανθρώπινες ασθένειες,δεν είναι ξεκάθαρο πού ακριβώς ωφελούσε το φυτό αυτό.

Οι πηγές μας πληροφορούν ότι αρχαίοι ρήτορες έτρωγαν μικρές ποσότητες του φυτού για την τόνωση της μνήμης τους κατά την διάρκεια της ομιλίας τους. Επίσης η λαϊκή μας παράδοση αποδίδει στο Σκάρφι πολλές περίεργες και μαγικές ιδιότητες.Το βέβαιο πάντως είναι ότι,ακόμη και μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα, από ελλέβορο παρασκευάζονταν φάρμακα για τη θεραπεία της μανίας,της μελαγχολίας,της υποχονδρίας, ακόμη και της επιληψίας.Τον χρησιμοποιούσαν επίσης κατά της υδρωπικίας και σε χρόνια δερματικά νοσήματα.Η χρήση του γινόταν με μορφή σκόνης ή βάμματος.

Σε μεγάλη δόση ο ελλέβορος προκαλεί εμετό, διάροια, πόνους στα πεπτικά όργανα, παράλυση και τελικά τον θάνατο.

Γνωρίζετε ότι το λουλούδι Ελλέβορος ονομάζεται και Ρόδο των Χριστουγέννων από έναν παλιό ευρωπαϊκό μύθο;

Σύμφωνα με έναν αρχαιοελληνικό μύθο, ο Μελάμπους ο μεγάλος μάντης και θεραπευτής χρησιμοποίησε αυτό το φυτό σαν βότανο για να θεραπεύσει την τρέλα των θυγατέρων του βασιλιά του Άργους Πρόετου, όπως και άλλων γυναικών, που είχαν χάσει τα μυαλά τους και περιπλανιόνταν σκορπισμένες ανάμεσα στα βουνά και στην έρημο της Τύρινθας νομίζοντας ότι είναι αγελάδες. Ο Μελάμπους και ο αδερφός του ο Βίας κέρδισαν μια περιουσία (τα δύο τρίτα από το βασίλειο του βασιλιά Πρόετου) αφού παντρεύτηκαν τις θεραπευμένες πριγκίπισσες.

Σύμφωνα με έναν χριστιανικό, βορειοευρωπαϊκό μύθο, μια νεαρή βοσκοπούλα η Μαγδαληνή φύλαγε το κοπάδι της μια κρύα χειμωνιάτικη νύχτα. Όπως λοιπόν πρόσεχε τα πρόβατά της μια ομάδα από σοφούς ανθρώπους και άλλους βοσκούς πέρασε από μπροστά της κρατώντας δώρα για να τον νεογέννητο Ιησού. Η Μαγδαληνή έβαλε τα κλάματα, γιατί δεν είχε ένα δώρο να προσφέρει στον Νεογέννητο Βασιλέα, ούτε καν ένα απλό λουλούδι...

Ένας άγγελος από ψηλά ακούγοντας το κλάμα της εμφανίστηκε μπροστά της. Σκούπισε το χιόνι ανάμεσά τους και από κάτω ξεπήδησε ένα υπέροχο λευκό λουλούδι με ροζ πινελιές. Το ρόδο των Χριστουγέννων.